De muur die ons scheidt reikt niet tot in de hemel, maar bijna

Tijdens het historische pausbezoek in Bulgarije in 2002, verwelkomde abt Joan Dragovitski hem in zijn abdij van Rila met de woorden " de muur die de katholieke en de orthodoxe kerken van elkaar scheidt reikt niet tot in de hemel". De kerken zijn misschien gescheiden, maar we hebben één zelfde geloof. Een recente, persoonlijk wedervaren bewees me dat die muur dan toch heel hoog was, tenminste aan de Bulgaarse kant. Ik ben immers recentelijk getrouwd met een Bulgaarse en de priesters van de belangrijkste kerken in een grote stad van het land weigerden ons huwelijk in te zegenen, tenzij ik me 'bekeerde' tot het orthodoxe geloof. Bij de Belgische ambassade in Sofia werd mij aangeraden verder kerken af te lopen. Hun ervaring is dat bepaalde orthodoxe priesters geen problemen hebben met gemengde huwelijken.

Er lijken inderdaad geen voorschriften te bestaan in de orthodoxe kerk die gemengde huwelijken met katholieken zouden verbieden. De weigeringen van de priesters met wie we spraken vertolkt eerder een diep wantrouwen, zelfs agressiviteit. In februari vorig jaar getuigde de toen pas benoemde bisschop van Plovdiv, Nikolaï ot Znepol, van een gelijkaardige agressiviteit toen hij op de Bulgaarse TV zender BTV verklaarde dat paus Benedictus XVI en alle katholieken afvalligen zijn.

Bulgarije is sinds 2007 lid van de Europese Unie. Maar vele Bulgaren zijn mentaal nog geen Europeanen. Verschillende factoren spelen hier een rol: afgunst is vermoedelijk één van de verklaringen. De meest dynamische Bulgaren zijn naar het Westen geëmigreerd. Sinds 1990 is Bulgarije ongeveer 15% van haar bevolking kwijt. Bulgaren verdienen in het buitenland veel beter hun leven dan zij die achterbleven in het moederland. Dit is althans de perceptie van vele Bulgaren. Een tweede factor is een nogal verspreide latente sympathie voor Rusland. Bulgarije wordt nog steeds bestuurd door ex-communisten of hun kinderen. Velen onder hen